رابطه سن و سال درختان دانشگاه بهشتی و نیشخند به امریکا در چیست؟
تاریخ انتشار: ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۹۴۵۱۱
مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: هر چه فکر میکنم شباهتی بین عمر درختان و خندیدن به تلاشهای آمریکا نمییابم. ضمن این که مواجهه جمهوری اسلامی با ایالات متحده نه با یک کشور با تاریخ محدود که با مجموعهای با عنوان «غرب» است و میدانیم قدمت غرب قطعا از درختان دانشگاه شهید بهشتی بسیار بیشتر است.
«سن درختان دانشگاهی که من در آن تدریس میکنم از عمر آمریکا بیشتر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این گفته خانم جمیله علمالهدی همسر آقای سید ابراهیم رییسی در گفتوگو با تلویزیون ونزوئلا در جریان سفر جاری به سه کشور آمریکای لاتین بسیار مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفته و از جمله یادآور شدهاند دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی ایران) در سال ۱۳۳۸ پایه گذاری شده حال آن که ایالات متحده ۲۴۷ سال قبل به استقلال رسیده است و ۶۴ طبعا از ۲۴۷ کمتر است.
به این بهانه چند نکته قابل یادآوری است:
اول این که با توجه به این که دانشگاه ملی ایران با فرمان محمدرضا شاه پهلوی به دکتر علی شیخالاسلام در ۷۰ هکتار از اراضی اوین بنا شد چنانچه قبلتر باغ بوده باشند احتمال دارد که عمر برخی درختان بالای ۱۵۰ سال باشد اما نویسنده این سطور که دهه ۶۰ در این دانشگاه تحصیل کرده درختان تناور بالای ۱۰۰ سال مانند محوطه دانشگاه تهران را به خاطر نمیآورد. (مگر این که بعدتر کاشته باشند!)
با این حال منتفی نیست. با این نگاه مقدمه خانم علمالهدی (یا خانم رییسی) - و نه الزاما نتیجه - وقتی درست است که درخت بالای ۲۵۰ سال در محوطه باشد که قاعدتا باید چنار باشد چون چنار به تعبیری مرگ ندارد و اگر مشکلی برای آن پیش نیاید هزاران سال عمر میکند. عمر چنار امامزاده صالح هم بیش از هزار سال حدس زده میشد. پس اگر چنار پیری در محوطه دانشگاه باشد با عمر بالای ۲۵۰ سال گزاره اول یعنی مقدمه خانم رییسی درست است ولو نتیجه درست نباشد.
دوم: این که سرکار خانم متوجه بوده در عوالم کمونیستی کشورهای میزبان تکرار آنچه در ایران میگویند جوابگو نیست و چه بسا برای طرف مقابل مفهوم نباشد و به مثال درخت کهنسال روی آورده تا ملموس باشد نشان از واقعبینی و درک موقعیت دارد. همچنین اینکه مایلاند از جانب تمام ایرانیان صحبت کنند و مانند داخل به همفکران تقلیل نمیدهند. امیدواریم مثالهای برگرفته از طبیعت را به بحثهای جاری در داخل درباره زنان هم تعمیم دهند.
سوم: حالا که صحبت از قدمت درخت شده یک حسرت هم جا دارد و آن هم این که کاش در دورانی که آقای رییسی عضویت هیأت امنای امامزاده صالح تجریش را بر عهده داشتند نیز همین نگاه را میداشتند تا تدبیری برای آن درخت کهنسال که بعدتر (احتمالا به خاطر شمع های دخترکان پای آن) کنده شد میاندیشیدند. چون قدمت آن خیلی خیلی بیشتر بود.
چهارم: همین که قدمت دانشگاه شهید بهشتی را به دوران دانشگاه ملی میبرند و تاریخ را از صفر شروع نمی کنند نقطه مثبت است چون از عادات نواصولگرایی ایرانی یکی هم این است که از نو شروع کنند و منکر گذشتهها شوند. درختان کهنسال دانشگاه شهید بهشتی که اگر همسن آمریکا هم نباشند حالا بالای ۵۰ یا شاید ۷۰ سال قدمت دارند و نماد لزوم احترام به ریشه ها هم هستند.
هویت یک دانشگاه اما نه به قدمت درختان که به سابقه دانشگاهیان است و امیدواریم سرکار خانم از نفوذ عاطفی خود بر آقای رییسی بهره ببرند و هر گاه اراده سیاسی و حراستی برآن شد تبری بر درخت استادی ریشهدار وارد کند مانع شود.
پنجم: ارسطو میگوید سه نوع استدلال داریم و سه روش را این گونه برمیشمرد: قیاس، استقرا و تمثیل.
در قیاس یا استنتاج، دو مقدمه داریم که باید گزارههای درست و پذیرفته شده باشند. آن وقت از این گزارهها نتیجه نهایی اخذ میشود. مثلا وقتی میگویند «پستانداران از شیر مادر تغذیه میکنند. فیل یک پستاندار است» - دو مقدمه درست- میتوان نتیجه گرفت «بچه فیل از شیر مادر تغذیه میکند». چون هر دو گزاره اول درست بوده است نتیجه هم قطعا درست است. اما چون در صحت گزاره اول خانم علم الهدی تردید وجود دارد (عمر درختان دانشگاه شهید بهشتی از تاریخ آمریکا بیشتر است) نتیجه قطعی نمی تواند باشد.
در روش دوم (استقرا) هم درستی گزاره را باید بارها و بارها تجربه کرده باشیم تا آن را به صورت قانون بپذیریم.آنچه سرکار خانم مطرح کرده اما از مصادیق تجربه نیست. اگر هم باشد تازه نتیجه ۱۰۰حاصله درصد نخواهد بود.
روش سوم هم تمثیل است و خانم علمالهدی با تمثیل خواسته استدلال کند. منتها روش تمثیل به نسبت دو شیوه قبلی استوار نیست. در تمثیل وقتی حکمی درباره پدیدهای صادق باشد همان حکم را به پدیدههای مشابه تسری میدهیم اما هر چه فکر میکنم شباهتی بین عمر درختان و خندیدن به تلاشهای آمریکا نمییابم. ضمن این که مواجهه جمهوری اسلامی با ایالات متحده نه با یک کشور با تاریخ محدود که با مجموعهای با عنوان «غرب» است و میدانیم قدمت غرب قطعا از درختان دانشگاه شهید بهشتی بسیار بیشتر است.
در دوران متاخر اما به این سه روش استدلال روش چهارمی هم اضافه شده و آن هم «استنتاج بهترین تبیین» است. روشی که ارسطو شناسایی نکرده بود و بر اساس آنچه از آقای آوای فلسفه آموختهام مکانیسم آن «انتخاب بهترین فرضیه» است و آن را یک فیلسوف آمریکایی در اواخر قرن ۱۹ مطرح کرده است. با این روش بهتر و دقیقتر میتوان به نتیجه رسید. کاری که پلیس و قضات و کارآگاهان در کشورهای توسعه یافته میکنند و از بین فرضیههای مختلف بهترین را برمیگزینند. کاش خانم علمالهدی که شخصیت دانشگاهی هستند به تمثیل بسنده نکنند و با این شیوه استدلال کنند و با پیش کشیدن چند فرضیه بهترین را توضیح دهند.
ششم: خوشبختانه ایشان یک مقام مسؤول نیست و همین که تعابیری از این دست را از زبان همسرشان یا وزیر خارجه نشنیدیم جای خوشحالی دارد. نه این که نویسنده علاقهای به آمریکا داشته باشد. از این حیث که کار سیاستمدار این است که برای جلب و جذب منفعت مشترکات را بیاید و استاد بیبدیل این مهارت در روزگار ما رجب طیب اردوغان است که در هر سفر به دنبال آوردهای برای اقتصاد و زندگی مردم ترکیه است. اگر این سخنان به رفاه و نیک زیستن و سعادت مردم ایران می انجامد، فبها و اگر نه خوب که چی؟ مثلا میتوانستند ترامپ را تقبیح کنند که با خروج از برجام اعتماد جهان به آمریکا را سلب کرد. منتها سادهسازی و تقسیم جهان به بدها و خوبها به این شیوه انجامیده است.
اصلا کاش خانم ونزوئلایی اطلاعات بیشتری داشت و فیالمثل در واکنش میپرسید پس چرا در کشوری با آن قدمت و سابقه مدام از نو شروع میکنید و نقطه سر خط میگذارید و اگر با شعر شاملو آشنا بود اضافه میکرد: همچنان دوره میکنید شب را و روز را، هنوز را؟!
یادی هم از سهراب سپهری برای تلطیف بحث خالی از لطف نیست که سروده بود: جای مردانِ سیاست بنشانیم درخت/ تا هوا تازه شود. طفلک نمیدانست روزی زنانِ سیاست، از درخت برای تمثیل سیاسی بهره خواهند برد.
منبع: خرداد
کلیدواژه: دولت رئیسی جمیله علم الهدی دانشگاه شهید بهشتی درختان دانشگاه خانم علم الهدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۹۴۵۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرکت تانکوار شهرداری زاکانی علیه پارکهای قدیمی تهران؛ باز کردن باب «درختکشی» به چه قیمتی؟
استاد گیاهشناسی دانشگاه تهران میگوید: «پارک لاله تنها پارک تهران است که کلیه گیاهان آن نقشه برداری شده و در وب سایت سازمان بوستانها تمامی اطلاعات و نقشه پراکنش گیاهان آن قابل دسترسی است.با رفتارهای تهاجمی اینچنینی به فضای سبز، باب درخت کشی در شهر باز خواهد شد و اگر هزاران پلاکارد هم با عنوان “ زنده باد درخت“ نصب شود، کسی آن را باور نمیکند.»
کسی نمیداند شهرداری تهران چه در سر دارد که هر روز شکایت و گله شهروندان رو به آسمان است، یک روز میخواهد در پارکهای تهران هتل بسازد، روز دیگر میخواهد در پارک قیطریه برای مردمی مسجد بسازد که همان مردم، در همان پارک بخاطر این تصمیم تجمع کردهاند، یک روز قراردادی پر ابهام با چینیها میبندد که برای تهران اتوبوس بیاورد و همان قرارداد صدای داد و فغان شورای شهریها را بلند میکند.
این روزها هم نوبت به پارک لاله رسیده است. مدتی است که در پارک لاله تهران، سمت غربی ایستگاه آتشنشانی و روبهروی خیابان پورسینا، حصارهایی نصب شده است. در روزهای اخیر هم کانکسهایی در محل مستقر شده و گویا همهچیز مهیای آغاز عملیات درختکشی و ساخت و ساز در پارک لاله است. این وضعیت باعث شد که هفته گذشته جمعی از شهروندان در این محل جمع شوند و به زاکانی اعتراض کنند.صحبت از ساخت یک فرهنگسرا در پارک لاله است.
در همین خصوص حسین آخانی، استاد گیاهشناسی دانشگاه تهران دیروز، ۱۵ اردیبهشت شخصا به پارک لاله رفته و از نزدیک اوضاع این محوطه حصارکشی شده را بررسی کرده است.
این استاد دانشگاه میگوید: «روز شنبه ۱۵ اردیبهشت به پارک رفتم و با صحنههای نگران کنندهای مواجه شدم. اول آنکه بخشی از جنوب پارک در نزدیکی ایستگاه مترو تغییر کاربری داده شده است. آنچه از لابلای حصار دیده شد، گود برداری و ایجاد سازهای (شبیه دستشویی) به مساحت تقریبی حدود ۲۰۰-۵۰۰ متر مربع است. کمی دورتر در غرب آن، درست مجاور ایستگاه آتش نشانی و محلی که درختان انجیلی قرار دارند در چند هزار متر مربع حصار کشی شده است. علاوه بر انجیلی، درختان قدیمی تنومند و ارزشمند دیگری در این بخش پارک رویش دارد. درختان این بخش پارک به دلیل خاک باز، از شادابی و سلامت بیشتر برخوردار است و طبیعی است کوچکترین دستکاری در آن نباید صورت گیرد.»
آخانی با بیان اینکه در ۱۳ اردیبهشت امسال با آقای مهندس مختاری رئیس سازمان بوستانها و فضای سبز تهران در خصوص دلیل این حصار کشی پرسیدم. ایشان به من قول دادند که آنجا هیچ درختی قطع نمیشود. ادامه میدهد: «در گفتوگوی دوباره خود با آقای مهندس مختاری متوجه شدم که ماجرا جدی است و برنامه تغییر آن محل برای اهداف فرهنگی وجود دارد. اگر چه ایشان مدعی عدم قطع درخت بود ولی تغییراتی که بناست انجام شود و روزنامه همشهری نیز به آن اشاره کرده است باعث تهدید این زیست بوم شهری و به مرور باعث خشک شده درختان خواهد شد.»
به گفته استاد گیاهشناسی دانشگاه تهران، جنوب پارک لاله از نظر گونههای درختی متنوعترین و اتفاقا دارای گونههای بومی است و با توجه به انبوه درختان، سیمای جنگلی شمال کشور را در ذهن تداعی میکند. او معتقد است: «هر گونه تخریب، تغییر کاربری و حتی ایجاد آبنما و راه عبور و مرور به این زیست بوم شهری اشتباه و خطای نابخشودنی است.»
چرا پارک لاله مهم است؟
دکتر آخانی در برابر این پرسش که چرا پارک لاله اهمیت دارد و چرا باید نگران این بوستان باشیم، میگوید: «اول اینکه این پارک تنها فضای سبز مجاور بزرگترین و قدیمیترین دانشگاه کشور است. دانشگاهی که در قلب شهر تهران از داشتن یک کمپوس (فضای بیرونی) مناسب محروم است. این پارک تنها جایی است که دانشجویان میتوانند با دوستان خود در آنجا قدم بزنند و زیباترین خاطرات دوران تحصیل خود را بگذرانند. شک ندارم که هزاران دانشجو در همین پارک بزرگترین تصمیم خود را در فضای زیبای پارک برای تشکیل زندگی مشترک را گرفتهاند.»
این استاد دانشگاه ادامه میدهد: «آرزو داشتم که روزی پارک لاله را به باغ گیاهشناسی تبدیل کنم تا دانشگاهی باز باشد برای شهر تا کودکان، دانش آموزان و دانشجویان و مردم با دنیای گیاهان آشنا شوند. بعد از چندین سال مذاکره مفصل و جلسات متعدد، هیئت مدیره سازمان بوستانها و فضای سبز شهر تهران - علیرغم موافقتهای اولیه - با آن مخالفت کرد. دلیل مخالفت این بود که این پارک قدیمی است و به هیچ عنوان نباید به آن دست زد! بعد توافق شد که باغ گیاهشناسی در دو سوی اتوبان چمران در مجاور برج میلاد و دانشگاه تهران ساخته شود. توافق انجام شد، تفاهم نامه امضا شد، شورا آن را مصوب کرد ولی به دلایل نامعلوم به مرحله اجرا نرسید.»
او ادامه میدهد: «پارک لاله تنها پارک تهران است که کلیه گیاهان آن نقشه برداری شده و در وب سایت سازمان بوستانها تمامی اطلاعات و نقشه پراکنش گیاهان آن قابل دسترسی است. در این پروژه که توسط اینجانب در دانشگاه تهران انجام شده است، بایستی بزودی با نصب پلاک، شامل نامهای علمی و فارسی و پراکنش در داخل پارک و با استفاده از کد QR ، علاقه مندان بتوانند اطلاعات دقیقتر شامل عکسهای دقیق و پراکنش آن را بدست آورند.»
آخانی اظهار میکند: «پارک لاله تنها پارکی است که در آن درخت انجیلی (Parrotia persica) بیش از نیم قرن پیش کاشته شده است و به همین دلیل ارزش و اعتبار حفاظتی بسیار بالایی دارد.»
استاد گیاهشناسی دانشگاه تهران با بیان اینکه به یاد میآورم در فروردین ۱۴۰۱، وقتی برای ایجاد موزه علم در زمینهای در اختیار دانشگاه تهران واقع در ملا صدرا چندین درخت سرو نقرهای آمریکایی - که ارزشهای اکولوژیک چندانی برای شهر ندارند - قطع شدند، آقای مختاری و ماموران شهرداری محکم جلوی آن ایستاد، میگوید: « آقای مختاری، به عنوان کسی که خود را حافظ درختان تهران میداند، و شورای شهر تهران وظیفه دارند جلوی این تغییر کاربری تحت هر عنوان و با هر هدفی بیایستد. با رفتارهای تهاجمی اینچنینی به فضای سبز، باب درخت کشی در شهر باز خواهد شد و اگر هزاران پلاکارد هم با عنوان “ زنده باد درخت“ نصب شود، کسی آن را باور نمیکند.»
با این گلایهها و با توجه به اینکه هر دو اقدام ساخت مسجد و فرهنگسرا در بوستانهای قیطریه و لاله با اعتراض و تجمع شهروندان روبهرو شده،سوال اینجاست که شهرداری تهران برای کدام مردم و چه کسانی این بنا را میسازد؟ چرا شهرداری میخواهد با تانک از روی پارکهای تهران بگذرد؟ این همه لجبازی با مردم شهر چه هدفی را دنبال میکند؟ شهرداری که مردم با اقداماتش همراه نیستند، برخی از اعضای شورای شهرش جلسه سخنرانیاش را ترک میکنند و با اون همسو نیستند، چه هدفی دارد؟